Αντικειμενα

Τα ερείπια του μοναστηρίου της ΠανΑγίας Παντάνασσας βρίσκονται στο βορειότερο άκρο του νομού Άρτας, 5 χιλ. έξω από τη Φιλιππιάδα. Ιδρύθηκε στα μέσα του 13ου αιώνα από τον δεσπότη Μιχαήλ Β΄ σε ένδειξη μεταμέλειας για την συμπεριφορά του απέναντι στην σύζυγό του, μετέπειτα Αγία Θεοδώρα. Το καθολικό του υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ναούς του Δεσποτάτου. Ο ναός έχει χτιστεί στην σπάνια παραλλαγή του σύνθετου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με σαφείς επιδράσεις από την αρχιτεκτονική της Κωνσταντινούπολης. Παρά τη μεγαλειώδη κατασκευή το μνημείο έπεσε από νωρίς θύμα φυσικών καταστροφών. Το 1836, το κτιριακά κατάλοιπα τράβηξαν την προσοχή του ηγούμενου της μονής Προδρόμου, Παρθένιου ο οποίος επισκεύασε το μικρό παρεκκλήσι του αγίου Βασιλείου, στη νότια πλευρά του καθολικού, γλιτώνοντάς το από την ολική φθορά. Ύστερα από πολύχρονη ανασκαφική έρευνα υπό τον καθηγητή Π. Βοκοτόπουλο ήρθαν στο φως πολλά στοιχεία ικανά να διασαφηνίσουν αρκετά ερωτήματα σχετικά με την αρχιτεκτονική, τον διάκοσμο και την ιστορία του καθολικού και να αποδείξουν τη υψηλή τέχνη και την ποιότητα του έργου. Σήμερα έχει αποκατασταθεί ο τρούλος του μικρού παρεκκλησιού του αγίου Βασίλειου, αδιάψευστος μάρτυρας του αρχικού μεγαλείου του επιβλητικού ναού.