Αντικειμενα

Η εκκλησία της Παρηγορήτισσας υπήρξε καθολικό μεγάλου μοναστηριού. Αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, είναι από τα πιο σημαντικά μνημεία της Άρτας και κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία της βυζαντινής τέχνης. Η σημερινή της μορφή οφείλεται στις οικοδομικές εργασίες του Νικηφόρου Α΄ Κομνηνού Δούκα και της συζύγου του Άννας Παλαιολογίνα, στα τέλη του 13ου , τους οποίους αναφέρει και η κτητορική επιγραφή πάνω από το υπέρθυρο της δυτικής εισόδου. Ακολουθεί τον πρωτότυπο αρχιτεκτονικό τύπο που συνδυάζει τον οκταγωνικό στο ισόγειο με τον σταυροειδή εγγεγραμμένο στον όροφο και ενσωματώνει στη δομή του τον αρχικό, μικρότερων διαστάσεων ναό, κτισμένο στον τύπο του σύνθετου σταυροειδούς εγγεγραμμένου από τον δεσπότη Μιχαήλ Β΄Κομνηνό Δούκα (α’ μισό 13 αιώνα). Εξαιρετικό ενδιαφέρον για την πολυμορφία και την πρωτοτυπία του παρουσιάζει ο γλυπτός διάκοσμος του μνημείου και οι αρράβδωτοι κίονες με παλαιοχριστιανικά κιονόκρανα, κορινθιακού τύπου, μεταφερμένοι από την αρχαία Νικόπολη. Τα ψηφιδωτά στο εσωτερικό χρονολογούνται στα τέλη του 13ου αιώνα και χαρακτηρίζονται για την άριστη τεχνική και τους τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς. Σπάνια είναι η επιτύμβια παράσταση στο βόρειο παρεκκλήσιο που ανήκει στην παλαιότερη ζωγραφική φάση του ναού, στις αρχές του 15ου αι. Ακολουθούν άλλες δύο φάσεις τοιχογραφιών, τον 16ο και 17ο αιώνα.